راهنمای سفر به کلوت شهداد

برای این کار بیابان لوت، بهترین گزینه است. این بیابان بیست‌وهفتمین بیابان بزرگ جهان به‌شمار می‌رود. دشت لوت از جمله مناطق فراگرم و خشک جهان است که دمای هوا در اینجا در سال ۲۰۰۵ به بیش از 70 درجه سانتیگراد رسید. دانشمندان علت گرمای بالای این منطقه را رنگ تیره و خشکی سطح آن دانسته‌اند که موجب جذب گرمای خورشید می‌شود. حالا به این اتفاق منحصربه‌فرد وجود کلوت‌های منطقه شهداد را هم اضافه کنید. نمونه‌ای از این کلوت‌ها در منطقه یوتا ایالات‌متحده وجود دارد، اما با این حال  چشم‌انداز ماورایی و وهم‌آلود کلوت‌های شهداد سالانه توریست‌های زیادی را از داخل و خارج از کشور به سمت خود جذب می‌کند.

کلوت یا شهر ارواح؟!

کلوت‌ها پدیده‌ای منحصربه‌فرد و یکی از باشکوه‌ترین مناطق دیدنی و طبیعی جهان به شمار می‌روند. واژه‌ کلوت از دو بخش “کل” به معنای شهر و آبادی و “لوت” که همان کویر لوت است، تشکیل شده است. کلوت‌ها نتیجه فرسایش خاک و تاثیر بادها در کویرند که از حدود 20 هزار سال قبل به وجود آمده‌اند. گرچه در نگاه اول بعد از دیدن کلوت‌ها اینطور به نظر می‌رسد که کلوت‌ها دست‌ساز بشر هستند، اما در واقعیت اینطور نیست. کلوت‌ها که از شمال به جنوب کشیده شده‌اند و نزدیک به ۱۴۵ کیلومتر طول و ۷۰ کیلومتر عرض دارند، بدون دخالت انسان در دل کویر ایجاد شده و حاصل آب‌وهوای سخت و خشن بیابان لوت هستند. کلوت‌ها از لحاظ شکل ناهمواری و شرایط پیدایش در دنیا بی‌نظیرند و اسرار بی‌شماری درباره‌ اصول و خواص پیدایش آن‌ها وجود دارد. از دوردست که به کلوت‌ها نگاه می‌کنیم، شهری بزرگ با آسمان‌خراش‌های فراوان در ذهن تداعی می‌شود و همین امر باعث شده که برخی جهانگردان خارجی از آن به‌عنوان “شهر ارواح” یاد کنند. غول‌های عظیم شنی در دل کویر لوت، رویایی فراموش‌نشدنی است که می توانید در کنار گرم‌ترین نقطه زمین و گودترین چاله مرکزی ایران آن را تجربه کنید؛ سرزمینی مملو از عجایب که مستشرقین از آن به عنوان سرزمین پریان یاد می‌کنند و بدون شک مرز بین حیات و مرگ محسوب می‌شود.

همچنین بخوانید: چگونه ارزان سفر کنیم؟

جاذبه‌ها؛ نمکزاری بدون حیات

کلوت‌ها که سازه‌های طبیعی هستند در موازات تل ماسه‌های بزرگ شرق دشت لوت قرار گرفته‌اند و نامشان هم در فهرست میراث جهانی یونسکو به چشم می‌خورد. شاید برایتان جالب باشد بدانید که تمدنی با بیش از ۶ هزار سال قدمت در دل دشت لوت در نزدیکی کلوت‌های شهداد قرار گرفته است. به عقیده کارشناسان و باستان‌شناسان آثار بسیاری از جمله سفال، مجسمه و زیورآلات در این منطقه به دست آمده و قدیمی‌ترین اثری که در دل این کویر یافت شده “درفش شهداد” است. با تمام این تفاسیر منطقه شهداد هم از نظر طبیعی پدیده‌ای منحصر به فرد است و هم از نظر تاریخی اهمیت فراوانی دارد. در کویر شهداد، ۱۰۰ هکتار نمکزار به شکل جوشش تخم‌مرغی وجود دارد که در هیچ جای دنیا مشابه آن نیست. در محدوده‌ای ۳۰ هزار کیلومتری، در دل لوت، هیچ حیاتی وجود ندارد و شاهد این ادعا جسد سالم گاوی است که در زمستان ۱۳۶۵ در کویر لوت تلف شده است. پس از گذشت ۱۵ سال از آن زمان، جسد این گاو – در حالی که براثر نور شدید آفتاب خشک شده بود – بدون هیچ تغییری پیدا شد.

چگونه برویم؟

برای رسیدن به کلوت‌های شهداد ابتدا باید خود را به شهرستان نهبندان برسانید که به این منظور باید وارد جاده کرمان – بم شوید. پس از کمی رانندگی در این مسیر چشمتان به تابلویی خواهد خورد که برای رسیدن به کلوت شهداد شما را راهنمایی می‌کند. مسیر تا جاده سیرچ بزرگراه دوبانده و امن است؛ اما پس از آن جاده‌ای کوهستانی و یک بانده در انتظار شماست.

باید بدانید که کلوت‌های شهداد در کرمان به سه منطقه سبز، نارنجی و قرمز تقسیم می‌شوند. اگر با تور به این منطقه سفر می‌کنید نگرانی خاصی وجود ندارد، چون تورها خودشان هماهنگی‌های لازم را برای بازدید انجام می‌دهند اما اگر انفرادی و یا همراه چند نفر به صورت شخصی قصد سفر به این منطقه را دارید باید بدانید که محدوده کلوت‌های شهداد در بخش‌هایی غیرقابل ورود و غیرقابل بازگشت است. برای مثال در نقشه این منطقه نقاطی که با رنگ سبز نشان داده می شود و از جاده شهداد- نهبندان حدود دو کیلومتر امتداد دارد برای گردشگران قابل مشاهده و تردد است و در صورتی که قصد کویرنوردی حرفه‌ای و رفتن در دل کویرهای این منطقه را ندارید، مجوز منطقه سبز برایتان کافی است. منطقه نارنجی و قرمز(منطقه ممنوعه) محدوده‌ای است که که درست بعد از منطقه سبز شروع می‌شود و بدون همراه داشتن راهنما و هماهنگی‌های لازم با دستگاه‌های مربوط رفتن به این مناطق ممکن است برگشتی نداشته باشد، در ضمن به دلیل سختی در تشخیص مسیر، احتمال گم شدن و گیر کردن گردشگران در بیابان بسیار زیاد است. با توجه به همه این‌ها، بهترین و عاقلانه‌ترین راه برای بازدید از کلوت‌های شهداد، همراه شدن با تورهای گردشگری است.