قدم زدن در رنگ ها

فرهنگ هایی که هر کدام به شکل و شمایلی خود را نشان می دهند. این تفاوت را وقتی درست متوجه می شویم که سه هزار کیلومتر از شمال آمریکا را به جنوب طی می کنیم و هیچ تفاوتی در آداب، فرهنگ، لباس و رنگ ها نمی بینیم و در سرزمین ایران تنها با طی 80 کیلومتر در کرانه دریای خزر شاهد فرهنگ های متفاوت، غذاها، گویش ها و لباس های متفاوت هستیم.

شمال ایران را به نام شهرهای سبز می شناسند،‏ سبزی طبیعت این نام را به آنجا تحمیل کرده است. اما رنگ ها تنها به واسطه طبیعت آن منطقه نیست که روی شهرها قرار گرفته است. هستند شهرهای دیگری در ایران که آداب و رسوم و آیین های متفاوت آنها را رنگ آمیزی کرده است. نمونه اش شهر ورزنه در نزدیکی اصفهان. شهری که به واسطه سپیدپوش بودن همه زنان آن به شهر سپید ایران شهره شده است. البته معماری شهری همچون بوشهر هم می توانست این لقب را به این شهر دهد؛ چرا که معماری زیبای قدیمی این شهر به رنگ سپید است و با نگاهی به عکس های قدیمی این شهر و برخی دیگر از شهرهای جنوبی سپیدی چشم نوازی در میان خانه های آن موج می زند. هر چند این روزها دیگر خبری از آن خانه های سپید نیست و آنها جایشان را به ساختمان های بلند و بدقواره ای داده اند که نه تنها هویتی ندارند بلکه همه زیبایی های همان خانه های قدیمی را هم پوشانده اند.

اما هستند هنوز شهرها و روستاهایی که به رنگ ها شهره هستند. یکی شان ابیانه است؛ روستایی در نزدیکی شهر کاشان که برای خود شهرتی جهانی دست و پا کرده است. به واسطه خاک سرخ این روستا همه خانه ها به این رنگ درآمده اند و با نگاهی از بالا به این روستا می توان رنگ آمیزی چشم نوازی را در آن مشاهده کرد. همچون بومی نقاشی که تاش های رنگ قرمز در جای جای آن دیده می شود. اما اگر شهر ورزنه، شهر سپید ایران باشد و ابیانه سرخ رنگ‏، هرمز همچون جعبه مدادرنگی است؛ رنگین کمان ایران. خاک رنگین این منطقه آنقدر زیبا هست که هر ساله فرشی با عظمت از آن پهن می شود. هر چند گاه اعتراض فعالان محیط زیست را هم به همراه داشته است، اما چیزی از شگفتی و زیبایی آن کم نکرده است.

همه این شهرهای ایران را طبیعت و آیین ها بوده اند که رنگین کرده اند. اما بسیاری از شهرها در جهان وجود دارند که بدون توجه به هر آیین و طبیعتی آگاهانه رنگین شده اند. همین ویژگی باعث شده است که بسیاری از گردشگران مقصدشان را به وسوسه تماشای این شهرها به آنجا تغییر دهند.

درخشش در دریای اژه

شاید مشهورترین این شهرها نزد گردشگران جزیره میکونوس یونان باشد. جزیره سپید در میانه دریای اژه. گرچه این جزیره چند رنگ نیست، ولی سفیدی بناهای آن در میان رنگ آبی دریا و آسمان هارمونی خاصی به این شهر بخشیده. این جزیره در شب نیز بسیار تماشایی است چراکه رنگ سفید ساختمان ها در دل تاریکی می درخشد و جلوه خاصی به این شهر می دهد. آسیاب های بادی 400 ساله این جزیره از محبوب ترین مکان ها برای بازدید است.

رنگین کمان قطبی

اهالی نزدیک به قطب شمال چشمشان از سپیدی پر است. آنقدر برف و بوران و یخ دیده اند که شاید بد نباشد شهرهایشان را رنگ بزنند تا هم تنوعی باشد برای چشم هایشان و هم بتوانند بسیاری را وسوسه کنند تا به این شهرها سفر کنند. لانگ یر بین نروژ یکی از آن شهرهاست؛ شهری با رنگ های متنوع رنگین کمانی با پس زمینه کوه های سفید یخی و گوزن های شمالی که آزادانه در شهر می گردند و حس در جریان بودن زندگی را در منطقه ای که در آن گیاه نمی روید به ساکنان و بازدیدکنندگان می دهد. این شهر به دلیل نزدیکی به قطب و سهولت رفت و آمد به آن یکی از پرطرفدارترین مناطق شمالی جهان برای گردشگران است.

شهر قورباغه سبز

گوآنجوتو، شهر کوچکی که سال 1554 بر فراز کوهی به همین نام به عنوان شهری پلکانی با میراث معماری به سبک اسپانیایی بنا شد. درساخت خانه های آن از سنگ ماسه ای سبز و صورتی همان منطقه استفاده شد. نام این شهر به معنی «قورباغه سبز» است که نماد خرد در فرهنگ مکزیکی است، بنابراین رنگ سبز از اهمیت ویژه ای در این فرهنگ برخوردار است و نیمی از خانه های این شهر با طیف های مختلف سبز رنگ آمیزی شده اند. این شهر در کنار معدن نقره ای قرار دارد که 30 درصد از نقره جهان را تامین می کند. شهر گوآنجوتو و معدن نقره آن در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده اند.

شهر بوم نقاشی

مانارولا یکی از قدیمی ترین شهرهای سینکه تِره ایتالیاست که قدمت آن به قرن هشتم میلادی برمی گردد. این شهر پلکانی کوچک و زیبا با خانه های زیبایی که از سنگ های ماسه ای ساخته شده است بر فراز تپه های سرسبز سینکه تِره در جوار دریای مدیترانه قرار گرفته است و فاصله چندانی با محله مشهور پیزا سنترال ایتالیا ندارد. این شهر رنگارنگ همچنین گالری ای از نقاشی های رنگ روغنی و آبرنگ از شهر سینکه تره نیز در خود دارد. (ضمیمه چمدان)

　آذر کمانی