در فرهنگ لغت فارسی، کلمه بازی برابر با سرگرمی، مشغولیت و ورزش آمده است.بازی‌ها به طور عام دارای یک بار فرهنگی هستند. بازی‌های بومی، قبیله‌ای، محلی و سنتی ایرانی علاوه بر بار فرهنگی، از جذابیت و تنوع بالایی نیز برخوردار هستند.
توضیحات بازی: گروهی که بوسیله چوب های دستی بازیکنان بشرح زیر در زمین باز و دشت هموار صورت می گیرد: دو گروه از بازیکنان پس از یارگیری و تهیه چوب به تعداد بازیکنان ،برای خود رئیس یا سرگروه انتخاب می کنند. هدف از بازی نشانه گیری و اصابت چوب پرتاب شده حریف مقابل در هواست.
پس از قرعه کشی برای شروع بازی، سرگروهی که قرعه بنامش درآمده است، چوب دستی خود را با تمام قوا به آسمان پرتاب می کند (یاران وی در این مرحله فقط نظاره گر بازی وی و یاران حریف اند) بازیکنان حریف به محض پرتاب چوب دستی رئیس گروه مقابل ،وظیفه دارند همگی چوب های خود را جهت هدف قراردادن چوب سرگروه مذکور در هوا به سمت آن پرتاب کنند.
در صورت اصابت هریک از چوب ها به چوب سرگروه مقابل در هوا، بازیکنان با تکرار صدای اصابت چوب و گفتن «چق چق» یا «چقه چقه» ضمن کسب یک امتیاز نوبت را از حریف گرفته و سرگروه آنها نیزهمین عمل را تکرار خواهد کرد.
بازی تا جمع امتیازهای طرف مقابل ادامه می یابد و هر گروه امتیاز بیشتری حاصل از اصابت چوب حریف مقابل در هوا کسب نماید بازی را برده است.
در این بازی معمولا اشعاری را نیز بازیکنان یا ناظران بازی برای گرم تر شدن فضای بازی بشرح زیر می خوانند:
هی کُره نو کُره نو کُْره نو
(هی پسر نگو پسر نگو)
چقه ی تیلا بازی شُو
(صدای چوب تیلا بازی شد)
هُو هُو هُوه ، هُْوه هُو
(هو هو هوه هوه هو)
چُوئم چیه تا پر اور
(چوبم رفته تا لب ابر)
دایا ار مُرد بنیتی قُور
(پیره زن اگه مرد بذارید تو قبر)
چُوئم چقه چقه سی
(چوبم بهش خورده شه )
دو دال بئره حقه سی
(دوباره اگه برنده شه حقشه) (راسخون)
نوشته بازی‌های بومی، قبیله‌ای، محلی و سنتی ایرانی علاوه بر بار فرهنگی، از جذابیت و تنوع بالایی نیز برخوردار هستند اولین بار در توریست ها - گردشگری - جهانگردی - ایرانگردی پدیدار شد.